Zdrowie publiczne
Bliska jest Ci maksyma: „Lepiej zapobiegać niż leczyć”? Wiesz, jak istotny jest zdrowy styl życia? W trakcie studiów chciałbyś łączyć wiedzę medyczną z wiedzą z zakresu nauk społecznych i ekonomicznych? Oto kierunek dla Ciebie!
Zdrowie publiczne to złożona kwestia, która nie mieści się w ramach zainteresowań medycyny. Nie dotyczy już bowiem problemów zdrowotnych pojedynczych pacjentów – rozpatruje się je w kontekście problemów społecznych, na poziomie całej populacji. Nie chodzi już tylko o zapobieganie chorobom, ale o przedłużanie życia i polepszanie jego jakości, połączone z promowaniem zdrowego stylu życia i nieodzownie z nim związanej aktywności fizycznej. Ideę studiów na tym kierunku sprowadzić można zatem do przysłowia: „Lepiej zapobiegać niż leczyć”. Do tak rozumianego zdrowia publicznego przykłada się w krajach rozwiniętych dużą wagę, chcąc zahamować rozwój chorób cywilizacyjnych.Predyspozycje kandydata
Kandydat na taki kierunek studiów powinien – z oczywistych względów – prowadzić zdrowy tryb życia. Powinien być przy tym osobą odpowiedzialną, zdającą sobie sprawę z konsekwencji własnych czynów. Entuzjazm i zaangażowanie to równie przydatne cechy – nie od dzisiaj wiadomo, że aby skutecznie promować daną postawę, samemu trzeba świecić przykładem. Ważnymi kompetencjami przyszłego eksperta z zakresu zdrowia publicznego okażą się umiejętność nawiązywania kontaktów, umiejętność myślenia strategicznego, kreatywność i zdolność zarządzania.Organizacja studiów
Studia na kierunku „zdrowie publicznych” podjąć można na wielu uczelniach państwowych (w tym na uczelniach medycznych), a także na uczelniach prywatnych. Dostępne są zarówno jako kierunek studiów I stopnia, jak i jako kierunek studiów II stopnia. Studiować można w trybie stacjonarnym (dziennie) lub niestacjonarnym (zaocznie lub wieczorowo). W zależności od wybranego stopnia studiów, absolwenci uzyskują dyplom licencjata lub magistra.Wyspecjalizuj się!
Najczęściej po pierwszym roku studiów licencjackich (lub jeszcze podczas rekrutacji) studenci wybierają specjalność; podobnie studenci studiów magisterskich. Specjalność nie tylko dostosowuje program studiów do indywidualnych zainteresowań studenta, ale i ukierunkowuje drogę kariery zawodowej. Oto przykładowe specjalności: - edukacja i promocja zdrowia;- organizacja i zarządzanie w ochronie zdrowia;- epidemiologia, statystyka i informatyka medyczna;- ubezpieczenia zdrowotne i pielęgnacyjne;- medycyna ratunkowa i zarządzanie kryzysowe;- system zarządzania jakością w radiologii;- psychologia zdrowia publicznego;- jakość w opiece zdrowotnej;- European Public Health;- kosmeceutyki i produkty apteczne;- medycyna i turystyka uzdrowiskowa;- zooterapia;- administracja zdrowiem publicznym- profilaktyka społeczna;- doradztwo rehabilitacyjnei inne.Program studiów
Studia na kierunku „zdrowie publiczne” mają interdyscyplinarny charakter – studentom przekazuje się wiedzę z zakresu medycyny oraz nauk społecznych, nauk ekonomicznych i nauk o zarządzaniu, a także z zakresu prawa i ustawodawstwa krajowego oraz Unii Europejskiej (związanego z ochroną zdrowia). Tym samym kandydaci, którzy chcą rozpocząć studia na tym kierunku, mogą mieć pewność, że program będzie interesujący.Program studiów, określony ministerialnymi standardami kształcenia, uwzględnia przedmioty podstawowe i kierunkowe. Osobną kwestią, związaną bezpośrednio z wyborem specjalności, są przedmioty specjalnościowe – informacji o nich szukać można na stronach internetowych poszczególnych uczelni. Program studiów I stopnia wygląda następująco:- podstawy prawa;- podstawy ekonomii;- podstawy socjologii;- podstawy psychologii;- podstawy demografii;- podstawy ochrony środowiska;- podstawy biostatyki;- propedeutyki medycyny;- nauki o człowieku;- propedeutyka zdrowia publicznego;- podstawy promocji zdrowia i edukacji zdrowotnej;- podstawy epidemiologii;- ekonomia i finanse;- zarządzanie i organizacja;- podstawy nadzoru sanitarno-epidemiologicznego;- podstawy ubezpieczeń społecznych i zdrowotnych;- podstawy polityki społecznej i zdrowotnej;- problemy zdrowia w skali międzynarodowej;- ratownictwo medyczne;- podstawy żywienia człowieka;- podstawy zdrowia środowiskowego;- kwalifikowana pierwsza pomoc.Program studiów II stopnia uwzględnia z kolei zajęcia z przedmiotów:- prawo;- ekonomia;- psychologia;- pedagogika;- socjologia;- biostatyka;- metodologia badań;- ochrona środowiska;- elementy zdrowia publicznego;- promocja zdrowia i edukacja zdrowotna;- epidemiologia;- ekonomika i finansowanie w ochronie zdrowia;- organizacja i zarządzanie w ochronie zdrowia;- nadzór sanitarno-epidemiologiczny;- ubezpieczenia społeczne i zdrowotne;- polityka społeczna i zdrowotna;- międzynarodowa problematyka zdrowotna;- żywienie człowieka;- zdrowie środowiskowe;- formy opieki zdrowotnej;- marketing usług zdrowotnych;- zasoby i systemy informatyczne w ochronie zdrowia.Perspektywy zawodowe
Absolwenci kierunku „zdrowie publiczne” podejmują pracę przede wszystkim na stanowiskach administracyjnych lub menedżerskich. Pracy szukać mogą nie tylko w zakładach opieki zdrowotnej czy instytucjach zajmujących się promocją i ochroną zdrowia – specjaliści z zakresu zdrowia publicznego potrzebni są także w administracji rządowej i samorządowej, w szeroko rozumianej oświacie i instytucjach akademickich. Poza tym: w instytucjach nadzoru sanitarno-epidemiologicznego, organizacjach pozarządowych i w mediach (programy edukacyjne i profilaktyczne), w branży ubezpieczeniowej (ubezpieczenia zdrowotne i społeczne, zarządzanie ryzykiem), w branży farmaceutycznej i tym podobne.Rekrutacja
Każda z uczelni określa swoje własne kryteria naboru kandydatów. Osoby zainteresowane podjęciem studiów na kierunku „zdrowie publiczne” powinny zatem monitorować komunikaty odnoszące się do rekrutacji i na bieżąco śledzić strony internetowe wybranych uczelni. Przy tworzeniu list rankingowych osób zakwalifikowanych na studia I stopnia brane są pod uwagę wyniki z egzaminów maturalnych z dwóch lub trzech przedmiotów (niektóre uczelnie uwzględniają tylko jeden przedmiot). Rekrutacja na studia II stopnia bazować może na egzaminach wstępnych.Red. B. Stachnik
